BİZE ULAŞIN
Devamlı bir çalışma azmi içerisinde olan ve çalışma arzularını bir türlü dizginleyemeyen işkolik insanlar çalışmayı tıpkı yeme, içme gibi bir ihtiyaç olarak görürler. Ancak çalışkan olmakla işkolik olmak karıştırılmamalı. Çünkü ikisi arasında oldukça büyük bir fark vardır. Çalışkan insanlar yalnızca üretmekten zevk alırlar. Onların motivasyon şekli budur. Ancak işkolikler çalışma azimlerinin karşılığını almak, ödüllendirilmek isterler. Bu yüzden iş bitirme ve başarı, onların en büyük motivasyon kaynağıdır. Dur durak bilmeden çalışan işkolikler için hayat gerçekten zordur. Tabii bu durumu dert eden yalnızca işkoliklerin yakın çevresindeki insanlardır.
İşine bağımlı bu insanlar için hayat tam da istedikleri gibi ilerliyordur. İyi bir kariyere ve işe sahiptirler. Daha ne istesinler değil mi? Sosyal yaşam, aşk ve arkadaşlık kavramları pek umursadıkları konular olmadığından bu hallerinden oldukça memnundurlar. Onların bu işe bağımlı hallerini kimse anlamaz. İşlerine duydukları aşkı, yalnızca bir başka işkolik anlayabilir. Ancak iş stresi bir gün onları yiyip bitirebilir. Böyle bir durumda tükenmişlik sendromu yaşamak kaçınılmaz olur.
İşine aşık bu insanlar gece gündüz çalışırlar. Asla yorulmazlar. Kendilerine verilen işi titizlikle yaparlar ve çok dakiktirler. Ancak içlerindeki bu iş aşkının aynı şekilde devam edebilmesi için övgüye ihtiyaçları vardır. Yaptıkları iyi işler fark edilsin, taktir edilsin ve ödüllendirilsin isterler. Eğer yaptıkları iş görmezden gelinirse ve takdir toplayamazsa büyük bir yıkım içine girerler. Resmen hayata küserler ve bunalıma girerler.
Elbette ki hepimiz sevdiğimiz bir şeyle uğraşırken ya da yakın arkadaşlarımızla sohbet ederken zamanın nasıl geçtiğini anlayamayabiliyoruz ancak işkoliklerin durumu bundan biraz daha farklıdır. İş ya da görev onlar için, sonucunda takdir alacakları bir bağımlılık olduğundan dolayı tüm enerjilerini ve odaklarını yalnızca çalışmaya adarlar. Bu sebeple de onlar için mesai saati diye bir durum söz konusu değildir. Onların bakış açısından bakıldığında sabah masa başı yaptıkları saat ile paydos dedikleri zaman arasında altı üstü birkaç dakika geçmiştir. Zaman kavramını bu denli yitirmeleri sosyal yaşantılarında büyük sorunlara sebep olur.
Belirli bir çalışma saati olmayan bu kişiler için dinç olmak ve işine kendini verebilmek en önemli şeylerden biridir. Bu yüzden onların yakıtları kahvedir. İşlerine kesintisiz devam edebilmeleri için günde ne kadar kahve tükettikleriyle ilgili kesin bir bilgi bulunmasa da oldukça fazla olduğu aşikardır. Çünkü onlar uyku nedir bilmezler. Uyumak onlar için zaman kaybından başka bir şey değildir. İnsanların gereksiz eylemlerinden biri olarak görürler uykuyu, o yüzden çok az uyudukları söylenebilir. Uyuduklarında da işlerini sayıklamaları muhtemeldir.
Tüm hayatları iş üzerine kurulu olan bu insanların özel hayatları neredeyse yok gibidir. Eşleriyle ya da çocuklarıyla vakit geçirirken bile akılları iştedir. Bu yüzden ilişkileri ya da evlilikleri pek uzun sürmez. Sevgi ve aşk, özel ilgi ve zaman ister. Ancak onların gönül işlerine ayıracak vakitleri yoktur. Bir de akıllarının bir köşesindeki "yetişmesi gereken bir iş vardı" hissinden kurtulamazlar. Kendilerine iş yaratmakta da üstlerine yoktur. İş dışında başka şeylerle uğraşmanın, iş hayatlarını olumsuz etkileyeceğini ve motivasyonlarını düşüreceğini sanırlar. Bu yüzden zaman kaybı olarak gördükleri uğraşlar onlar için uygun değildir. Bir işi sorunsuz halledip bir diğerine geçmek için adeta yanıp tutuşurlar. Çalışmak dışında bir hobileri olduğu söylenemez. Ancak biraz insan içine karışmalı ve sosyalleşmelidirler. İşsiz kalmak onlar için kabustur ve depresyon sebebidir.
İşkolik insanların özelliklerinden biri de yorulmak nedir bilmemeleridir. İşkoliklerin her zaman nasıl bu kadar enerjik oldukları merak edilir. Onların ağzından "of çok yoruldum" ya da "bugün çok yorucu bir gündü" gibi sözler duymak imkansız gibi bir şeydir. Yaptıkları iş onları mutlu eder, başarmak ise motivasyonlarını ikiye katlar. Bu yüzden hiçbir zaman işle ilgili şikayet etmezler. Aksine kendilerine iş verilmezse söylenmeye başlarlar. İş üretmemek onlar için amaçsızlıktır ve hiçbir işe yaramamak demektir. Bu yüzden işleri olmadığında ve dinlenmeye mecbur kaldıklarında bile akıllarında iş üretmek vardır. Bu yüzden ne fiziksel ne de mental dinlenmeye zaman ayırırlar.
